Inge de Bruijn feestelijk gehuldigd
BARENDRECHT – Inge de Bruijn, de meest succesvolle Nederlandse Olympiër aller tijden, is donderdagmiddag 2 september uitgebreid gehuldigd in haar geboorte- en woonplaats Barendrecht. Het plaatselijke zwembad, het Carnissebad draagt voortaan de naam Inge de Bruijn Sportfondsenbad. De Bruijn deed zelf de onthulling van de naam en was aangenaam verrast.

Vier jaar geleden, na de Olympische Spelen van Sydney, ontving De Bruijn ook al een warm onthaal in haar geboorte- en woonplaats Barendrecht. (Foto Rick Koedoot)

Inge de Bruijn won tijdens de Olympische Spelen in Athene 4 medailles: 1 gouden, 1 zilveren en 2 bronzen. Gevoegd bij de successen van Sydney brengt dat haar totaal aan Olympische plakken op 8. Op Schiphol was afgelopen maandag bij de terugkomst uit Athene een delegatie van de gemeente Barendrecht aanwezig om Inge de Bruijn te feliciteren. Inge de Bruijn ontving donderdagmiddag het felicitatieregister. Een boekwerk, waarin honderden mensen een berichtje hebben achtergelaten. De huldiging begon rond 16.00 uur bij zwembad Carnissebad, waar Inge de Bruijn per helikopter arriveerde. Bij het Carnissebad ontving Inge uit handen van de Barendrechtse wethouder Ett Schoehuizen (sportzaken) een heel bijzonder cadeau ontvangen. Voortaan zal het Carnissebad het Inge de Bruijn Sportfondsenbad gaan heten. Vervolgens was er om 17.30 uur een grote huldiging (met balkonscène) bij het Barendrechtse gemeentehuis waar de Barendrechtse burgemeester M.Th van de Wouw behalve Inge de Bruijn ook Irini Papathanasiou in het zonnetje werd zetten. Net als Inge woont ook Irini in Barendrecht. Tijdens de Olympische Spelen maakte Irini, die ook in het bezit is van een Grieks paspoort, als (reserve)keepster onderdeel uit van het Griekse damesvoetbal-elftal, dat helaas al in de eerste ronde werd uitgeschakeld.

De Bruijn haalde in Athene 1x goud, 1x zilver en 2x brons. (Foto Rick Koedoot)

Zowel bij het gemeentehuis als bij het Carnissebad zorgde een gezellige ‘dweilorkest’  voor de muzikale omlijsting en uiteraard waren beide locaties ook feestelijk versierd.  Buiten de grote huldiging van Inge de Bruijn (31) bij het gemeentehuis en bij het Carnissebad werd de Olympische zwemheldin donderdag aan het einde van de middag ook feestelijk onthaald in de Alsemhof, waar Inge tussen 1982 en 1999 heeft gewoond.  Aansluitend was er een feestelijke rondrit door het Centrum van Barendrecht. Velen juichten de sporters toe. Bij de organisatie van de huldiging van Inge de Bruijn werd de gemeente Barendrecht overigens geassisteerd door onder meer de Sportstichting Barendrecht, de Bewonersorganisatie Carnisselande, bewoners van de Alsemhof, de Centrumwinkeliers Barendrecht, LOCOM, de winkeliersvereniging van Carnisse Veste, zwemvereniging ZPB en het Carnissebad. Daarnaast waren er diverse bedrijven die de huldiging mede mogelijk maakten.

Inge de Bruijn

Naam: Inge de Bruijn Woonplaats: Amsterdam Geboortedatum: 24 augustus 1973 Lengte: 1.74 m. Gewicht: 55 kg Beroep: zwemster Traint bij: Top Zwemmen Amsterdam (TZA) Lid van: De Dolfijn SPAX (voorheen ZPB, Nautilus, PSV) Trainer: Fedor Hes (eerder Paul Bergen {USA} en Jacco Verhaeren) Sponsors: Princess, Speedo, Staatsloterij Show Ridder in de orde van de Nederlandse Leeuw

Nationale titels
NWK / NK Korte Baan (15)
100 vlinder 1991, 1993, 1994, 1995, 1997, 1999, 2001
100 vrij 1999
50 vrij 1991,1993, 1994, 1999
50 rug 1993
50 vlinder 1993, 1999

Nationale Kampioenschappen (26)
100 vlinder 1990, 1991, 1993, 1994, 1995, 1998, 2000
100 vrij 1993, 1998, 1999
200 vrij 1999
50 vrij 1991, 1992, 1993, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003
50 rug 1993
50 vlinder 1993, 1994, 1998, 1999, 2000, 2003

Sprintkampioenschappen (7)
50 vlinder 1993, 1995, 1996
50 vrij 1995, 1996, 1998
50 rug 1995

Karakteristiek
Als 27-jarige, een leeftijd, waarop de meeste zwemmers al lang iets anders doen, ontpopte Inge de Bruijn zich in een jaar tijd niet alleen als Olympisch favoriete op de 50 en 100 meter vrije slag en de 100 meter vlinderslag, maar maakte zij die faam uiteindelijk ook waar in Sydney 2000. In dat illustere jaar vestigde zij maar liefst elf wereldrecords, een unieke en ongeëvenaarde serie. Een jaar later bevestigde zij haar reputatie als beste zwemster tijdens de WK in Fukuoka, waar zij drie wereldtitels behaalde. Dit keer op de 50 meter vlinderslag en de 50 en 100 meter vrije slag.
Inge de Bruijn is de meest succesvolle zwemster in de Nederlandse zwemhistorie en bovendien iemand die haar uiteindelijke successen niet cadeau heeft gekregen. Vanaf haar eerste wedstrijdslag was zij een begenadigd talent, dat uiteindelijk na vele jaren en na een periode van ongelooflijk zware training loon naar werken kreeg. Tussen haar eerste internationale start bij de Europese Jeugdkampioenschappen in Rome 1987 en haar ongekende successen bij de Olympische Spelen ligt maar liefst dertien jaar en ook dat is uniek.
Veel heeft zij te danken aan haar trainers Paul Bergen uit de Verenigde Staten en Jacco Verhaeren, de man die haar voorbereidde en begeleidde op en tijdens de grote toernooien.

Elf wereldrecords
1999, 2000 en 2001 zijn fantastische jaren geweest voor Inge de Bruijn. Voor het eerst kwam haar naam op de wereldrecordlijsten, dankzij haar 26.54 op de 50 meter vlinderslag tijdens de NK 1999 in Amersfoort. Meer nog schreef zij geschiedenis met haar geweldige reeks van acht wereldrecords op vier afstanden in de periode mei tot en met juli 2000. Nooit eerder vestigde een zwemster op vier verschillende afstanden (50 en 100 vrij, 50 en 100 vlinder) zoveel wereldrecords binnen zo’n kort tijdsbestek. In Sydney volgde de Olympische bekroning met goud op de 50 en 100 meter vrije slag en de 100 meter vlinderslag, waarbij zij bovendien haar wereldrecords aanscherpte. Ook sleepte zij de Nederlandse estafetteploeg op de 4x100 meter vrije slag naar het zilver. Dankzij haar prestaties was Inge de Bruijn de meest succesvolle zwemster van het Olympisch toernooi. Bovendien staat zij wat betreft de medailles in Nederland op gelijke hoogte met Rie Mastenbroek, de koningin van de Spelen in Berlijn 1936.
Uiteraard volgde in de maanden na de Spelen de ene uitverkiezing na de ander. Europese sportjournalisten kozen Inge tot beste Sportvrouw van het Jaar 2000, terwijl zij in Londen de World Sports Award ontving in de categorie watersport. Voor Swimming World was 'Inky' de beste van de wereld.
Voordat Inge de Bruijn Olympische roem verwierf waren er eerder ook al internationale titels. In april 1999 behaalde zij de wereldtitel op de 50 meter vrije slag tijdens de WK korte baan in Hong Kong 1999 en de Europese gouden medailles op de 50 vrij en 100 vlinder in Istanbul.

Coach Bergen
De loopbaan van de Nederlandse zwemster kent vele 'ups' en soms een 'down' (in 1996). Dat zij nu aan de top staat is een voorbeeld van hoe met tegenslag om te gaan. Amerikanen hebben een bijzondere voorliefde voor het instellen van speciale prijzen. Als zij in de USA gewoond zou hebben, zou Inge de Bruijn in 1998 ongetwijfeld zijn uitgeroepen tot de 'Come-back-swimmer of de year', omdat zij sterker dan ooit terugkwam na door veel mensen te zijn afgeschreven in 1996. Dat uitgerekend een Amerikaanse trainer, Paul Bergen, een rol speelde bij haar terugkeer op het allerhoogste niveau, spreekt daarbij boekdelen.

Het allereerste begin
Als jong meisje hield Inge de Bruijn vooral van 'dollen' in het water. Maar winnen wilde zij ook en dat deed zij als 10-jarige bij de Speedofinales in Leiden 1983. In de eindstrijd van de 100 meter vlinderslag bij de meisjes van 10 jaar verbeterde zij haar inschrijftijd met maar liefst negen seconden en zegevierde in 1.22.1. Op de 100 meter vrije slag legde zij beslag op de achtste plaats in 1.13.5. Drie jaar later werd zij in 1986 voor het eerst Nederlands winterkampioene in haar jaargang (1973) in Emmen. Op de vlinderslag natuurlijk. Toen al attendeerde de Zwemkroniek de lezers op haar fraaie en natuurlijke techniek! In die periode was Jeff Sluijters haar trainer bij ZPB in Barendrecht.

Het vervolg
Inge de Bruijn is al vele jaren een bekende verschijning binnen de internationale zwemwereld. Zij debuteerde als 14-jarige bij de EJK in Rome met finaleplaatsen en medailles op de 4x100 vrij en 4x100 wissel. Een jaar later volgde in Amersfoort medailles op persoonlijke nummers (brons op 50 vrij en 100 vlinder.
De internationale doorbraak kwam bij de WK in Perth 1991 met een 10-de plaats op de 100 vrij, een achtste op de 100 vlinder en brons op de 4x100 vrij. De bevestiging volgde tijdens de EK in Athene, acht maanden later: zilver op de 100 vlinder en 50 vrij, brons op de 4x100 wissel (vlinder) en Europees kampioene op de 4x100 vrij samen met Diana van der Plaats, Marieke Mastebroek en Karin Brienesse. Inge besloot 1991 in stijl met de Europese sprinttitel op de 50 vlinder in een Europees record! De Olympische Spelen in Barcelona liepen uit op een teleurstelling als gevolg van een darminfectie in de laatste voorbereidingsweken. Het hoogst haalbare was de achtste plaats in de finale 50 meter vrije slag.

Vrienden
1996 betekende het enige, naar later zou blijken, cruciale dieptepunt in haar lange zwemloopbaan. Ondanks haar successen op korte sprintnummers ging het toen bergafwaarts. Nadat zij in de aanloop naar de Spelen van Atlanta, waarvoor zij notabene een ticket in huis had, wegens geringe inzet en werklust geen krediet meer kreeg bij PSV, besloot zij zelfs van Olympische deelname af te zien! Vrienden haalden haar over om naar Amerika te gaan en vooral te blijven zwemmen. Zelf was Inge de Bruijn er absoluut van overtuigd dat zij niet genoeg uit haar talent had gehaald, toen Paul Bergen op haar weg kwam. Bij ‘coach Bergen’ kon zij wel de discipline opbrengen in grote regelmaat het water in te duiken, te lopen, aan fitness te doen. Elke dag weer. De resultaten in 1998 waren er naar. Fraaie records op de 100 vlinder (59.28) en 50 vrij (25.01, een ER op de 50 meterbaan en de eerste plaats op de wereldranglijst 1998) en twee maal goud bij de EK korte baan in Sheffield 1998.

Sportfamilie
Inge is de tweelingzus van de vroegere waterpolo-international Jakline en de zus van de huidige international bij de mannen Mathijs. En de successen van nu: "Ik heb me de blubber getraind op het land en in het water. Bovendien was er zeer veel aandacht voor de techniek. En het 'haaienpak' natuurlijk, want dat geeft absoluut iets extra's."
Een wereldtitel op de 50 meterbaan ontbrak nog op de erelijst van Inge de Bruijn. Na een lange pauze hervatte zij in februari 2001 de training en bewees bij de NK in Eindhoven en de Mare Nostrumwedstrijden in Canet, dat de concurrentie in Fukuoka te maken zou krijg met een nog immer gretige en strijdlustige De Bruijn. Zij groeide bij de WK uit tot de meest succesvolle vrouw met gouden medailles op de 50 en 100 meter vrije slag en de 50 meter vlinderslag.
Na Europese kortebaantitels op de 50 en 100 meter vrije slag werd zij tijdens het Sportgala in Amsterdam gekozen tot Sportvrouw van het Jaar 2001.

Halverwege 2002 kwam het tot een breuk met de Philipsploeg en trainer Jacco Verhaeren. Inge de Bruijn trainde vanaf mei weer bij coach Bergen bij de Thunderbolts en kwam voor het eerst weer uit bij
wedstrijden in Santa Clara, waar zij de 100 vlinder won en zich testte op diverse andere onderdelen. Zij zegde echter af voor de EK in Berlijn en ging vakantie houden.
In het afgelopen seizoen kwam er een definitief einde aan de samenwerking met Paul Bergen, waarna zij zich aansloot bij TZA en met twee magistrale sprints over 50 vrij en 50 vlinder WK-kwalificatie verdiende. Bij haar vijfde WK-optreden sinds 1991 was zij de enige Nederlandse, die goud verdiende. Zij bewees opnieuw haar ongeëvenaarde wereldklasse met wereldtitels op haar favoriete sprintafstanden.

Records
Wereldrecordhoudster
50 meterbaan
50 vrij 0.24.13 (22.09.2000 Sydney)
100 vrij 0.53.77 (20.09.2000 Sydney)
50 vlinder 0.25.64 (26.05.2000 Sheffield)
100 vlinder 0.56.61 (17.09.2000 Sydney)

Nederlands Recordhoudster
25 meterbaan
50 vrij 0.23.89 (16.12.2001 Antwerpen)
100 vrij 0.52.65 (14.09.2000 Sydney)
50 vlinder 0.25.64 (26.05.2000 Sheffield)
100 vlinder 0.56.61x (17.09.2000 Sydney)

Snelste estafettesplits
25 meterbaan
50 vlinder 0.25.12 (EK korte baan 2001 Antwerpen)
100 vlinder 0.58.28 (WK korte baan 1999 Hong Kong)
50 vrij 0.24.01 (EK korte baan 2001 Antwerpen)
100 vrij 0.53.15 (WK korte baan 1999 Hong Kong)

50 meterbaan
50 vrij 0.24.82 (Braz.Winterkampioenschappen 2000 Rio de Janeiro)
100 vrij 0.53.41 (OS 2000 Sydney)
100 vlinder 0.58.69 (Braz.Winterkampioenschappen 2000 Rio de Janeiro)

persoonlijke records

50	rugslag	(25 m bad)	0.29.03	NK Sprint 1998, Emmen; startzwemster
100	vlinderslag	(25 m bad)	0.56.61x	OS 2000, Sydney; finale
200	vlinderslag	(25 m bad)	2.17.05	1993
50	vlinderslag	(25 m bad)	0.26.09	EK korte baan 1998, Sheffield; finale
100	vrije slag	(25 m bad)	0.52.65	EK korte baan 2001, Antwerpen; finale
50	vrije slag	(25 m bad)	0.23.89	EK korte baan 2001, Antwerpen; finale
50	rugslag	(50 m bad)	0.29.67	NK 1999, Amersfoort; finale
100	vlinderslag	(50 m bad)	0.56.61	OS 2000, Sydney; finale
50	vlinderslag	(50 m bad)	0.25.64	Speedo Super Grand Prix 2000, Sheffield; finale
100	vrije slag	(50 m bad)	0.53.77	OS 2000, Sydney; halve finale
200	vrije slag	(50 m bad)	2.02.76	NK 1999, Amersfoort; finale
50	vrije slag	(50 m bad)	0.24.13	OS 2000, Sydney; halve finale

tijdenontwikkeling in een 50-meter bad

	100 vlinder	50 vrij	100 vrij
1983	1.23.46	-	-
1984	-	-	-
1985	-	-	-
1986	1.09.08	-	1.01.71
1987	1.04.45	0.26.67	0.58.88
1988	1.03.04	0.26.56	1.01.29
1989	1.03.30	0.26.76	0.58.98
1990	1.00.57	0.26.41	0.56.60
1991	1.00.94	0.25.84	0.56.58
1992	1.01.02	0.25.70	0.56.60
1993	1.00.21	0.25.86	0.56.99
1994	1.01.14	0.26.00	0.57.88
1995	1.01.26	0.25.95	0.58.10
1996	1.04.59	0.26.43	-
1997	1.00.64	0.26.67	0.56.69
1998	0.59.28	0.25.01	0.55.62
1999	0.58.49	0.24.84	0.54.79
2000	0.56.61	0.24.13	0.53.77
2001	0.58.38	0.24.45	0.54.18
2002	0.58.85	0.24.99	0.55.27
2003	-	0.24.47	0.55.97